Vrijdag 4 oktober 2013 - Een allerlaatste blogberichtje!

Zoals beloofd gingen we nog één blogbericht de wereld in sturen na de babyborrel van Vic... bij deze!

Vic doet het zeer goed. Deze week ging mama met hem langs bij de kinderarts om zijn eerste prikjes, die van '8 weken' (die hij nu pas krijgt omwille van zijn kleine tere lichaampje)... dat deed wel pijn hoor! Moeke hoorde Vic wenen tot in de wachtzaal, en mama zag voor het eerst een echt traantje rollen over Vicje zijn wang. Maar even later was hij alles weer vergeten en ook de dagen erna heeft hij niet echt gereageerd op de inentingen.

De kinderarts heeft 'm dan ook meteen gemeten en gewogen: Vic is 51 cm groot en weegt intussen 3,8 kilogram. Zijn hoofdomtrek is 38 cm en zal als eerste parameter op het 'normale niveau' komen in de curve. Lichaamslengte en -gewicht nemen iets trager toe (dat zal tot twee jaar kunnen duren).

In december wordt Vic nog eens goed onderzocht in het Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen door een team van specialisten - een standaardprocedure, vier maanden na de uitgerekende bevallingsdatum bij prematuurtjes.

Op de babyborrel hebben meer dan 200 genodigden Vic van dichtbij kunnen bewonderen. Het was een fijne afsluiter van de toch wel bewogen periode die we achter de rug hebben.

Om af te sluiten willen we nog eens iedereen expliciet bedanken voor de steun waarop we de voorbije maanden mochten rekenen! Dat is het mooiste geboortegeschenk dat we konden wensen!

Geniet nog van de fotootjes :-)

Vele groeten
Ann, Mathieu, Stan en Vic

Zondag 15 september 2013 - Goede evolutie

We zijn alweer twee weken verder... mijn voornemen om elke week nog een blogbericht te posten was door onze drukke agenda niet haalbaar. Maar we kunnen alleen maar positief zijn over de evolutie van Vic. Hij vraagt heel vaak om eten en komt dus goed bij (weegt nu meer dan 3,5 kg). Intussen is hij ruim 50 centimeter groot. Da's nog klein, maar toch 12 centimeter gegroeid sinds zijn geboorte (bijna een centimeter per week). Niet slecht dus!

Elke ochtend gaat Vic even mee met zijn grote broer tot aan de school. Stans oogjes glinsteren als we bezig zijn tegen Vic over zijn flinke grote broer. We zijn blij dat alles hier terug op z'n plooi gekomen is... Nu nog wat meer slapen en we kunnen optimaal van ons gezinnetje genieten.

Binnen twee weken (na de babyborrel) ronden we het dagboek van Vic af met een laatste blogberichtje.

Zondag 1 september 2013 - Eindelijk officieel 'geboren'!

Op woensdag 28 augustus 2013 had Vic, volgens de berekeningen, geboren moeten worden. Een heel vreemd gevoel, want hij is op 29 augustus 3 maanden oud geworden en is tenslotte ook al 3 weken bij ons thuis...

Vic weegt intussen 3180 gram en stelt het nog steeds heel goed. Soms wil hij maar om de vier uur i.p.v. drie uur eten, waardoor hij ook elke keer wat meer drinkt. Het duurt al geen week meer voor hij kakapampers heeft... nu gebeurt dat eens om de 3 à 4 dagen. Dat stelt ons wat meer gerust, ook al is het vrij normaal dat stoelgang lang uitblijft bij borstvoeding.

Zijn lengte kunnen we moeilijk meten, maar aan zijn kleertjes zien we dat hij toch flink aan het groeien is! Maatje 46 mogen we stilaan in dozen wegsteken... wetende dat hij nog maatje 38 gedragen heeft!

Hij slaapt nog heel veel buiten zijn voedingsmomenten, maar toch is hij overdag al vaker wakker en zeer alert. Het lichtje van zijn mobiel in zijn parkje vindt hij heel leuk om naar te kijken!

Vandaag werd Vic ook vermeld bij de 'zondagskinderen' op Q-music! Heel ons verhaal werd samengevat op 1 minuut tijd. We willen het jullie niet onthouden:

Zondag 25 augustus 2013 - Vic in volle groei!

Vic is bijna drie weken thuis en kan hier goed z'n draai vinden. Als hij wakker is, luistert hij heel gefocust naar wat we te vertellen hebben of kijkt hij naar het lichtje van zijn molen, die boven zijn parkje hangt. Zijn grootste hobby is slapen, en als hij dan wat honger begint te krijgen, horen we hem hoogstens even kreunen. Maar wenen? Neen hoor, niks voor hem! Een tutje wil hij ook niet... Gemakkelijk toch? Dan moeten we dat toch al niet meer aan de Sint geven ;-)

Na het vorige blogbericht hadden we nog een afspraak met de kinderarts. Hij was zeer tevreden over de ontwikkeling van Vic en zei dat hij bij de weinigen is die bij geboorte na 27 weken helemaal geen problemen kent. Zijn reflexen en het klinisch onderzoek waren perfect! De gehoortest bij de verpleegster van Kind en Gezin was ook zeer goed.

De stoelgang, die de eerste twee weken na thuiskomst tot 6 dagen op zich liet wachten, komt nu ook wat vlotter. Dat zal voor Vic wel een opluchting zijn...

Mama geeft nog steeds borstvoeding, en dat weet Vic te appreciëren. Hij drinkt zeer goed aan de borst, maar krijgt ook twee tot drie keer per dag een flesje afgekolfde melk met vitaminen en ijzer. Dat kan ik dan eens geven, zodat mama wat kan rusten.

Vandaag hebben we toch nog enkele mensen laten verschieten... toen ze Vic zagen, waren ze er uiteraard van overtuigd dat hij nog maar pas geboren was. Grote verbazing natuurlijk toen we zeiden dat hij bijna drie maanden oud is :-) Het is een echt wondertje...

Donderdag 15 augustus 2013 - Vics eerste week thuis

Het is hoog tijd om nog eens een blogberichtje te posten. Vic is immers al iets langer dan een week thuis en hij stelt het heel goed!

't Is echt een braaf manneke... we hebben hem alleen nog maar écht horen wenen als hij net uit bad komt en hij het een beetje koud krijgt. Maar verder ligt Vic steeds rustig te slapen of te genieten op onze arm of borst.

De eerste dagen na thuiskomst kwam zijn stoelgang wel moeilijk op gang. Het heeft tot zes dagen geduurd eer hij een kakapamper had, maar het was dan ook wel meteen goed prijs! Drinken gaat ook goed. We hebben het gevoel dat Vic beter drinkt aan de borst dan van een flesje. Net voor we gaan slapen rond middernacht krijgt hij nog een laatste portie en dan rekt hij het soms tot 5 uur 's morgens. De laatste dagen geeft Ann hem soms nog eens borstvoeding rond 3 uur. Eergisteren werd Vic gewogen door de verpleegster van Kind en Gezin: 2600 gram! Dat zit dus goed en bevestigt meteen dat de borstvoeding goed verloopt.

Deze week zijn we ook nog even bij de oftalmoloog op consultatie geweest. Hij moest Vics oogjes nog eens onderzoeken, want prematuren hebben daar soms problemen mee. Maar alles was tip-top in orde. Volgende maand gaan we er nog een laatste keer op consultatie.

Grote broer Stan is heel trots op zijn kleine broertje! Hij is er echt heel lief voor. Toch merken we dat het nodig is om af en toe eens alleen met Stan op stap te gaan. We hebben er alleszins vertrouwen in dat de twee broertjes heel goede vrienden gaan worden!

Na de lange periode in het UZ Gent was het voor de grootouders een grote verrassing dat Vic naar huis mocht gaan. Ook zij konden nu eindelijk hun kleinkind eens vasthouden.

Dinsdag 6 augustus 2013 - Welkom thuis, Vic!

Deze ochtend, een half uurtje voor we naar Gent zouden vertrekken om Vic te wassen en borstvoeding te geven, kregen we telefoon van één van de assistentes van de neonatologen: "Vic krijgt deze middag nog een oogonderzoek om 14 uur, maar daarna zouden jullie hem mogen meenemen naar huis - lukt dat?" - "Jaaaazeker!" was ons antwoord!

We hebben vandaag dus wat langer doorgebracht in het UZ. Na het oogonderzoek kreeg Vic groen licht om de dienst te verlaten. We lieten er een mand achter met boekjes voor broertjes en zusjes die meekomen, kruiswoordraadsels en sudoku's om de tijd te doden tijdens de nachten in de isolatiebox en chocolaatjes waar je iedereen mee kunt plezieren.

Vic ligt nu rustig te slapen in z'n parkje thuis. Ons geluk kan niet op! En ook zijn grote broer is héél enthousiast... hij wou 'm direct op de schoot nemen en gaf hem tientallen zoentjes.

Nu Vic thuis is, willen we nog enkele mensen bedanken:

• Prof. dr. De Praeter, die Vic wekenlang opvolgde (met uitzondering van enkele weken welverdiende vakantie), enkele gesprekken met ons had over de toestand van Vic en prognoses stelde, waardoor we met de voeten op de grond bleven, maar ook iets hadden om naar uit te kijken;
• de assistenten van de neonatologen, met wie we bijna dagelijks wel eens praatten over Vics toestand en bij wie we terecht konden met al onze vragen;
• de verpleegkundigen, die zó goed voor Vic gezorgd hebben, alsof het hun eigen baby'tje was. Zij leerden ons Vic verzorgen, beantwoordden geduldig élke avond ons telefoontje en gaven telkens weer uitleg bij wat in zijn dossier genoteerd was;
• de mensen die verantwoordelijk zijn voor de administratie, de logistiek, het onderhoud en alle anderen met wie we in contact kwamen op het UZ Gent.

Ons geduld werd 10 weken lang op de proef gesteld, maar we hadden alle vertrouwen in de goede zorgen van iedereen op de dienst Neonatologie. Vic kon op geen betere plaats liggen. We zullen jullie écht missen!

Ook willen we iedereen bedanken die ons via Facebook, sms, blog, mail of face-to-face gesteund heeft. Zonder die steun hadden we nooit de energie gevonden om dagelijks of om de twee dagen dit blog verder aan te vullen en had deze periode veel langer geduurd (Vic is vandaag huiswaarts gekeerd toen de teller van dit blog op 50.000 weergaven sprong). Bedankt aan iedereen voor de positieve woorden en de afleiding op dagen dat we het wat moeilijker hadden.

We proberen dit blog wekelijks verder aan te vullen tot aan de babyborrel eind september, zodat jullie de evolutie thuis nog een tijdje kunnen blijven volgen.

Zondag 4 en maandag 5 augustus 2013 - Een flinke grote jongen wacht om naar huis te mogen gaan

Aan vrijwel alle vereisten is voldaan om huiswaarts te keren. Wat Vic op dit moment nog in het ziekenhuis houdt, is het feit dat hij nog 7 voedingen per dag krijgt, en dat zouden er 6 moeten zijn. Drinken blijft hij alleszins traag maar goed doen, en dat zie je aan zijn gewicht: Vic weegt intussen 2394 gram!

Ook al weten we nog niet wanneer Vic met ons mee naar huis kan, de datum en zaal voor de babyborrel zijn vastgelegd en zijn bedje is mooi opgemaakt - wij zijn er absoluut klaar voor!

Morgen toch nog eens polsen... :-)